- monsters -

Jaloezie wordt vaak een gezicht gegeven door middel van een monster met groene ogen, tenminste, in de Engelse beeldspraak zie ik het vaak wel zo voorbij komen. Schijnt iets met Shakespeare te maken te hebben. The green eyed monster, heet afgunst daar dan. Een schaduwkant die in mijn opvoeding nogal taboe was... En ik merk tegenwoordig dat dat monster met de groene ogen nogal vaak naar buiten wil.

Afgunst voel ik voor verschillende mensen, en daar ben ik niet zo blij mee. Ik voel het voor diegenen die kansen krijgen die ik graag had gehad maar niet krijg, ik voel het voor mensen die mooier zijn dan ik, voor de buren die met hun tweeën drie auto's voor de deur hebben (allemaal nieuw) terwijl wij met een ouwe roestbak door het leven gaan, ik voel het voor lui die naar mooiere, grotere huizen verhuizen, terwijl wij in een klein rottig huurhuisje wonen met stomme buren, ik voel het voor een kennis die boeken mag uitgeven terwijl ik niet eens mijn manuscript naar een uitgever durf te sturen... Soms, niet de heel tijd. Maar onderdrukken of negeren van die afgunst, zo heb ik intussen geleerd, is net zo slim als wanneer ik dat met verdriet zou doen, dus dan maar leren hoe ik het de vrij loop kan laten zonder dat ik mensen links en rechts kwijtraak door mijn ontploffende gevoelens. En onderzoeken waar het vandaan komt...

Want jaloezie komt vooral voort uit onzekerheid, en angst en die kan worden verklaard en ontkracht. Door mediteren, door 'spelletjes' waarbij ik met mijn afgunst 'in gesprek' ga en het leer omhelzen. Want ik kan ook leren van mijn afgunst, ik kan het zien als een soort van graadmeter of teken. Als ik jaloezie voel, betekent het ook dat ik datgene waar ik die jaloezie voor voel ook wil hebben of kunnen of zijn... Maar iets in mij is overtuigd dat ik dat niet kan en dan moet diegenen die het etaleert maar worden verfoeid... Want dat is makkelijker dan toegeven dat ik onzeker of bang ben.

Dus, de volgende keer dat ik de buurvrouw in haar (blitse nieuwe) auto zie stappen en graag zou zien dat het ding niet start, zal ik dat groene monstertje er even uit laten, en me bedenken dat ik wellicht ook liever in een blitser autootje zou rijden (terwijl ik eignelijk heel gelukkig ben met onze roestbak) of misschien wel meer geld zou hebben dan er nu binnenkomt, en het niet erg spiritueel is om te voelen dat wij eigenlijk meer recht hebben op een hoger inkomen omdat wij er allebei hard voor werken en zij niet... Maar ja, ik moet eerst maar eens wennen aan het idee dat ik die gevoelens toe mag laten. Da's al een revolutie op zich...

- tekening van deze site -