dertig dagen schrijven - 21 - enthousiasme

enthousiame.

sleutel ingrediënt in een leven vol passie en fantastisch-heid...

Wat ook wel klopt, want van alles wat ik me kan herinneren, in mijn lange lange leven (...) die me vullen met blijheid, zijn het die geweest waar mijn enthousiasme me ertoe dreef. En waar ik bij nadenken over ook weer enthousiast van wordt. Koffie, bijvoorbeeld, NU. Of oudste zoon observerend, die vol bezieling zijn projecten volbrengt, omdat het datgene wakker schudt in zijn creatieve brein waar zijn passie ligt - of horen passie en creativiteit gewoon onlosmakelijk bij elkaar? Zoon twee kan weinig enthousiasme vinden, sleept zich door de laatste jaren middelbare school heen, wetende dat hij - hopelijk - op het mbo iets kan gaan doen waar hij wel bezieling in kan leggen... Waar hij bevlogen van wordt. Want dit is het dus niet... {zet m daarentegen als linksachter op een voetbalveld tussen 21 andere jongens en hij ontsteekt meteen...}

De opdracht van vandaag vraagt om hoe ik meer enthousiasme kan leggen in mijn werk. Ik geloof dat ik tot de gelukkigen behoor, want het werk waar ik tegenwoordig voor betaald krijg is datgene waar ik sowieso wel warm voor liep... Van je (iets) alternatieve levenswijze je deeltijd-beroep maken, kom er maar om... Prettig wel als ik zie hoeveel mensen dat niet doen. Die moeten werken om de huur te betalen, of hun gezin te onderhouden, en iets hebben gekozen, of in hun schoenen geschoven, waar ze minder dan blij dan worden. Maar ja, het betaalt.

Mijn andere 'werk' dan. Moeder zijn. Huisvrouw... Hmmm... Die wordt iets lastiger. Krijg er niet voor betaald, kan er niet erg warm voor lopen (moeder zijn nog net iets meer, of meer: begeleider zijn van uit mijn schoot geboren kroost, kuch...), weet dat het nodig is, maar geloof niet echt dat mijn kwaliteiten reiken tot het met verve volbrengen van de taken die me hier in huis wachten... Ik doe het, weet dat ik het de volgende dag weer moet doen, en weer, en weer... Maar een vuur voelen van binnen? Mwa.. Nee dus... Hoe ik het kan vinden? Nee, sorry, jaren geleden mee opgehouden... Soms komt er iets van geestdrift binnenwaaien, en dan ga ik maar mee in die flow...

Dan komen we op mijn derde stukje: mijn creatieve uitingsvormen. Ja, daar kan ik heel blij van worden. Heel blij. Behalve als het niet lukt. Dan wordt ik heel chagrijnig... Maar soms, als de sterren bij elkaar komen, dan vormen zich leuke ideeën, dan kan ik bezig zijn met iets, en dan gaat mijn verstand op nul, en neemt de geestdrift het over. Ben ik bezeten van een of andere - hoe heet het in de spiritualiteit - genius die mij influistert wat ik moet maken... Hoewel het natuurlijk gewoon allemaal uit mijzelf komt... Zo westers/christelijk ben ik dan weer wel... (grapje, dit...)

Geestdrift dus... Hartstocht... Bevlogenheid...

wat zit er een mooie beweging in die woorden...