dertig dagen schrijven - 6 - come alive

life is what happens when you're busy making other plans... - John Lennon

(omdat die van Emerson erop leek en ik nog liever Lennon quote...)

uitdaging van vandaag
als je nog maar een week te leven had, zou je dan hetzelfde doen als wat je nu doet?
of zijn er dingen die je 'voorbereiden' op je echte leven en kunnen ze op je Nu Mee Ophouden lijstje worden gezet? Verleg je voortaan op datgene wat je tot leven brengt. Ook: hoe kunnen je doelen je leven verbeteren en je niet steeds in een 'het kan altijd nog beter' spiraal houden?
::
jeetje, die is lastig...
want ik geloof niet dat ik een verkeerd leven leef, dat ik ontevreden ben met hoe ik het nu doe, wat er nu gebeurt. Natuurlijk zou het allemaal wat spannender kunnen, zou ik meer kunnen reizen (naar Berlijn of zo, of toch een keer naar Canada), maar ik weet ook dat het Hier en Nu gewoon ook wel goed is.
Het enige wat ik wil veranderen is meer kunnen genieten van het leven.

Gewoon kunnen zijn en gelukkig met wat er is...

wetende dat er toch wel van alles op mijn pad zal komen, omdat het leven nou eenmaal zo wekt...
Dat reizen van de vorige post heeft ook wel een soort van buzz gegeven steeds. Het vaak verliefd worden, het steeds andere dingen doen... Het geeft je een high die moeilijk vast te houden is. Die onmogelijk vast te houden is. En nu ik moeder ben en verantwoordelijkheden heb en nodig ben, is er weinig plaats voor spannends zoals het twintig jaar geleden gebeurde.
Hoewel - tot onze jongste naar school ging, was het eigenlijk allemaal best wel up en down, gebeurde er genoeg, hield het me wel in een greep die nu weg is, omdat er meer ruimte is gekomen. Ruimte voor leuke dingen, maar ook ruimte om je af te vragen of dit het allemaal wel is wat ik wil. Of mijn relatie nog wel oke is, of ik genoeg heb aan wat ik doe... En die vragen blijven, en als ik maar een week te leven had zou die vraag vast een heel andere wending krijgen, een heel andere lading...

n.b.

na er nog even over te hebben nagedacht, is de essentie van de vraag me meer duidelijk geworden.

het leven wat ik nu leef is prima, maar in vergelijking met het diepe gevoel van te Leven wat ik nu mis, klopt er inderdaad iets niet.

Voordat ik naar Engeland vertrok wist ik niet precies wat het inhield, maar er na des te duidelijker... Dat gevoel dat je helemaal leeft, dat het leven helemaal prachtig is, een feestje wat zo vaak mogelijk gevierd moest worden, dat je dat opgeborgen moet houden omdat je moeder bent en verantwoordelijkheid draagt voor het leven en welzijn van anderen, daar heb ik denk ik het meeste moeite mee. Dat dat gevoel er alleen af en toe is als ik naar bepaalde muziek luister of door Antwerpen loop, of naar een film kijk, daar heb ik moeite mee, en dat maakt mij ontevreden met mijn leven zoals het nu is.

Maar ik heb ook geen pasklaar antwoord op wat ik zou moeten doen om daar een einde aan te maken...

::

lees ook mee met kati en op facebook

::

foto van hier