Monday, 20 June 2011

mm :: wimbledon wonderings

vandaag begint Wimbledon
yep, twee weken het pik-pok van tennisballen, gekreun en gesteun van deze en gene speler, de scheids - eh sorry - umpire die deze bal wel en deze niet in vond... Of uit... Al vijfentwintig jaar vaste prik. Bijna zomervakantie, nog even niet...

Van alle tennistoernooien heeft Wimbledon dus mijn hart veroverd. Roland Garros is wel leuk, mooie wedstrijden ook vaak, maar ja: frankrijk he? En de US Open, tja, ze doen hun best, maar een blauwe tennis baan? kom op zeg... En Australië? Ja, ik zou wel willen maar die tijden komen niet zo handig uit, zeg maar... Nee, er is voor mij maar een echt tennis event per jaar, en die is in London...

Tijdens een van de schaarse bezoeken aan mijn schoonouders met de kids, namen ze ons eens mee voor een rondleiding in het walhalla van de tennis. Het was bij hen om de hoek en ze hadden er zelf ook wel zin in, en Otto was net op zijn hoogtepunt wat Nadal-fan-zijn betrof, dus een enthousiasteling hadden we alvast. Tot bleek bij binnenkomst dat Centre Court en de gangen er naartoe waren afgesloten omdat het Het Dak erop werd gemonteerd. Naaaaw... daar waren wij dan weer niet zo blij mee... Het hele idee dat wij niet in De Gang Naar Centre Court mochten, Niet eens van dichtbij het Heilige Gras (nou ja...) mochten aanraken, daar waar Rafa en Roger, Bjorn en Boris hun ding deden, zette meteen een flinke domper op onze rondleiding... En het miezerde nog ook... Dat we in de ruimte mochten waar ze van de BBC hun praatjes hielden, en Court 1 in mochten, en de Recreatie Ruimte voor De Spelers, en Henman Hill (of Murrey Mount, zoals ie nu heet - een allesbehalve indrukwekkend heuveltje waar je op een scherm de belangrijkste wedstrijden op Centre Court kan zien als het toernooi in volle gang is) maakte het wel een klein beetje goed, maar toch...

Mijn favoriete spelers over the years, in no particular order of preference...
* John McEnroe - need i say more... That ball was in, you have got to be kidding me!?
* Mats Wilander - een Zweed met charme, ze bestaan echt... Hij doet nou iets van commentaar op EuroSport, dus zie ik hem nog wel eens. Mooie kop nog steeds...
* Martina Navratilova - gewoon, krachtige speelster die nog sympa is ook (veel geïnterviewd voor de BBC)
* Björn Borg - prachtig tennis... minder charmant dan Mats, maar ja, je kan niet alles hebben, toch?
* Goran Ivanisevic - lekkere kop, mooi spel, leuke gozer... ook omdat hij {vinnik} daar voor een van de mooiste wedstrijden ooit heeft gezorgd (zie klip onder)
* Steffie Graf - zie Martina... En ze had altijd mooi haar...
* Boris Becker - gewoon heerlijk om naar te kijken. Op het veld. En tegenwoordig ook in de commentaarbox van de BBC... Leuke gast...
* Roger Federer - mijn drie euro staat ook dit jaar weer op hem...

hierom, bijvoorbeeld


2 comments:

Kati said...

Vroeger keek mijn vader elke zondagavond naar Studio Sport. Schaatsen was zijn favoriete sport om te kijken geloof ik, maar tennis en voetbal kwamen ook voorbij.
Ik heb er nooit echt veel van begrepen, die puntentelling niet, en het waarom het leuk is niet... Tot ik vorig jaar ineens middenin de men's final tussen Nadal en Federer belandde. (was dat vorig jaar of t jaar daarvoor alweer?) Anyway, ik vónd t toch spannend en wat wás ik voor Roger! Nadal is een leuk joch kan goed spelen maar toch, Roger is voor zover ik t kan beoordelen als leek veel technischer. Laatst Roland Garros gekeken, ook Nadal-Federer. Spannend! Vriend probeerde me de puntentelling uit te leggen en geloof dat er iets is blijven hangen maar ook al is t geen cricket, blijft voor mij wazig! :D Leuk spelletje, dat wel, om te kijken dan... Alleen dat gekreun! Aanstellers! *lol*

xxx Kati

Daan said...

dat had ik met MCEnroe en Borg - ineens begrijpen waarom ik het leuk vond. misschien is het het dat beheerste drama gevoel van een Engelse sport... who knows... toen ik in england woonde was ik getuige van de melige, onderkoelde interesse voor de sport - er bijvoorbeeld al vanuit gaande dat welke britse speler ook meedoet niet verder zal komen dan de tweede ronde, en so what eigenlijk ook - en het paste zo goed in die hele houding van engelsen die ik zo ben gaan waarderen... zo van: ze doen hun ding maar, zal mij worst wezen... maar ondertussen wel stiekum hopen op iets moois en zo genieten van het moois wat er dan voorbij komt op de baan...